بررسی کیفیت شیمیایی آب ورودی به دستگاه دیالیز و مقایسه آن با استانداردهای AAMI و EPH در بیمارستان‌های استان قم

زمینه و هدف: ورود برخی از ترکیبات شیمیایی موجود در آب دیالیز به بدن بیماران باعث بروز مشکلات بسیار زیادی از جمله مسمومیت‌های حاد، بیماری‌های مغزی، استخوانی و غیره می‌شود. بنابراین رعایت استانداردهای مربوط به مقدار این ترکیبات در آب دیالیز ضروری به‌نظر می‌رسد. این تحقیق با هدف بررسی کیفیت شیمیایی آب ورودی به دستگاه‌های دیالیز بیمارستان‌های استان قم و مقایسه آن با استانداردهای موجود صورت گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش توصیفی- مقطعی روی 45 نمونه از ورودی دستگاه دیالیز بیمارستان‌های استان قم انجام شد. تعداد بیمارستان‌های دارای واحد دیالیز در استان قم 3 بیمارستان می‌باشد که از هرکدام تعداد 15 نمونه برداشت شد. نمونه‌ها بعد از برداشت و انتقال به آزمایشگاه با استفاده از دستگاه اتمیک، فلیم فتومتر و DR4000 مورد آزمایش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل صورت گرفت، و برای هرکدام مقدار 05/0p< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه میانگین تمامی ترکیبات اندازه‌گیری‌شده کمتر از حد استاندارد بود، و با مقادیر استاندارد اختلاف معنی‌داری داشت. در تمامی نمونه‌های اندازه‌گیری‌شده، عناصر و ترکیباتی مثل سرب، روی، پتاسیم، سدیم، سولفات، نیترات و کلراید کمتر از حد استاندارد بود، اما عناصر آلومینیوم به میزان 13%، کادمیوم 6% و فلوراید 9%، مقادیر بالاتری از حد استاندارد داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد میانگین تمامی ترکیبات اندازه‌گیری‌شده در نمونه‌های مورد بررسی، کمتر از حد استاندارد بوده است که نشان از کیفیت خوب آب دیالیز این بیمارستان‌ها دارد، اما بالاتر بودن مقادیر عناصری مانند آلومینیوم، کادمیوم و فلوراید از حد استاندارد در برخی از نمونه‌ها نیاز به پایش بیشتر آب دیالیز را نشان می‌دهد.